Είναι αυτονόητο ότι τα ξένα τοπωνύμια που ακούγονται ...πολύ ξένα, επειδή ως λέξεις δεν έχουν εξελληνιστεί (καθόλου ή σχεδόν καθόλου), παραμένουν άκλιτα. Π.χ. το Πακιστάν - του Πακιστάν, η Μπελίζ - της Μπελίζ. Τι συμβαίνει όμως με τα τοπωνύμια που έχουν καταλήξεις οι οποίες είναι οικείες στ' αφτιά των ελληνόφωνων;
Εδώ παρατηρείται ασυνέπεια στην κλίση των ονομάτων αυτών. Για παράδειγμα, ενώ θα πούμε η Νικαράγουα - της Νικαράγουας, δεν θα πούμε η Σρι Λάνκα - ΧΧ-της Σρι Λάνκας-ΧΧ, αλλά θα το αφήσουμε άκλιτο (της Σρι Λάνκα).
Ομοίως, το Μεξικό κλίνεται (ο Κόλπος του Μεξικού - θα χτυπούσε άσχημα αν έλεγε κάποιος ο Κόλπος του Μεξικό), ωστόσο το ομοιοκατάληκτο Κονγκό δεν κλίνεται με τίποτα (πώς σας φαίνεται το Κονγκό - ΧΧ-του Κονγκού-ΧΧ;).
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποια λογική σ' αυτή την ασυνέπεια ή αν έγκειται στις συγκυρίες της κάθε περίπτωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου